Μαθητευόμενοι στην αξιοποίηση της τέχνης του Κοινωνιολόγου.

Της Ανδριανής Αυγερινού,
μέλους συνδυασμού "Προοπτική για την Κοινωνιολογία".

Η αναζήτηση της επιστημονικής καταξίωσης και της αξιοποίησης του γνωστικού κεφαλαίου στο πεδίο ξεκινά από τη χρονική στιγμή που τα μαθητικά έδρανα αντικαθιστώνται από τα φοιτητικά. Είναι εκείνο το σημείο εκκίνησης που αποτελεί εφαλτήριο για κάθε φοιτητή που θέτει στόχους, κάνει όνειρα και φιλοδοξεί να ασκήσει την επιστήμη του και να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όσους τις χρειαστούν.

Οι γνωστικές και ερευνητικές δεξιότητες που θα αποκτήσει θα αποτελούν εν δυνάμει κεφάλαιο επένδυσης στην εργασία, καθώς οι προοπτικές αξιοποίησης τους είναι περιορισμένες, ειδικότερα για τον πτυχιούχο κοινωνιολογίας. Ο πτυχιούχος Κοινωνιολόγος εισέρχεται στην αγορά εργασίας χωρίς θεσμικά κατοχυρωμένες δυνατότητες να ασκήσει -τουλάχιστον στην Ελλάδα- την επιστήμη του.

Και ενώ η διαρκής επιμόρφωση και εξειδίκευση του Κοινωνιολόγου είναι το πρώτο μέρος της επιτυχημένης σταδιοδρομίας που απαιτεί κατεξοχήν ατομική προσπάθεια, η διεκδίκηση κατοχύρωση και εδραίωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων του, απαιτεί συλλογική προσπάθεια. Οι παρεμβάσεις που κρίνονται λοιπόν αναγκαίες για το βέλτιστο αποτέλεσμα αφορούν, αφενός στην καταξίωση της Επιστήμης της Κοινωνιολογίας, αφετέρου στην μέριμνα για την επαγγελματική αξιοποίηση της κοινωνιολογικής γνώσης.

Εδώ λοιπόν έρχεται η συμβολή του Συλλόγου των Κοινωνιολόγων ο οποίος θα πρέπει να αναλάβει το ρόλο του αναδόχου όλων των φοιτητών και των πτυχιούχων φροντίζοντας με τις δικές του παρεμβάσεις να εξασφαλίσει:

Ø    την δυνατότητα σε κάθε φοιτητή, μέσα από έναν κύκλο σπουδών βασικών γνώσεων κοινωνιολογίας στα 2 πρώτα έτη, να μπορεί να επιλέξει ποια κατεύθυνση εξειδίκευσης θα ακολουθήσει . Η οργάνωση των σπουδών με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσει τον φοιτητή να αφοσιωθεί σε μαθήματα που αφορούν την κατεύθυνση του, να επιλέξει ερευνητικές εργασίες αντίστοιχου ενδιαφέροντος και να επιδιώξει την πρακτική άσκηση του σε συναφείς με την κατεύθυνση φορείς.

Ø    Την υποχρέωση του Πανεπιστημιακού Τμήματος να επικαιροποιεί το πρόγραμμα σπουδών σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, τα νέα κοινωνικά φαινόμενα, τα νέα ερευνητικά εργαλεία.

Ø    Την υποχρεωτικότητα της πρακτικής άσκησης στο πλαίσιο των προπτυχιακών σπουδών  και της πρόβλεψης των όρων και των προϋποθέσεων επιλογής των φορέων και των εποπτών αυτής.

Ø    Την χαρτογράφηση των νέων δυνατοτήτων απασχόλησης των αποφοίτων του και τη συνεργασία με δομές, υπηρεσίες και φορείς που δύνανται να απασχολήσουν Κοινωνιολόγους.

Σε αυτό το σημείο θα κάνω έναν παραλληλισμό της γενικής κοινωνιολογίας με την ιατρική λόγω της εργασίας μου σε ορθοπεδικό ιατρείο. Όλοι οι απόφοιτοι της ιατρικής προσφωνούνται ιατροί αλλά κάθε ιατρός έχει ειδίκευση σε διαφορετικό κλάδο. Μέσα από τον καθολικό χαρακτήρα του θεραπεύειν ο ιατρός μπορεί να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες κάθε ασθενή. Κατά αυτό τον τρόπο και ο κοινωνιολόγος οφείλει να έχει τις βασικές γνώσεις κοινωνιολογίας, αλλά να «θεραπεύει» τις κοινωνικές παθογένειες, είτε ως κοινωνιολόγος της υγείας, είτε ως κοινωνιολόγος της εκπαίδευσης, της εργασίας, της παρέκκλισης κ.ο.κ.

Όσον αφορά στους πτυχιούχους ο ανάδοχος -σύλλογος θα πρέπει:

Ø να έχει άμεση επικοινωνία με όλα του τα μέλη,

Ø να τα ενθαρρύνει να δημοσιεύουν επιστημονικές εργασίες και άρθρα,

Ø να διοργανώνει πανελλήνια συνέδρια και διαδραστικά επιστημονικά και εκπαιδευτικά προγράμματα,

Ø να εκδίδει επιστημονικό – επαγγελματικό περιοδικό Κοινωνιολογίας

Ø να συνεργάζεται με τα Πανεπιστημιακά Τμήματα Κοινωνιολογίας και τα συναφή Ερευνητικά Κέντρα και Φορείς

Ø και φυσικά να διεκδικεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των Κοινωνιολόγων ώστε να ενισχύει το αίσθημα της προοπτικής, της ασφάλειας και συνεπώς της επαγγελματικής αυτοπεποίθησης.

Η δυνατότητα οφείλει να γίνει πραγματολογική πιθανότητα καταξίωσης για τους πτυχιούχους Κοινωνιολογίας, όταν το γνωστικό και ερευνητικό κεφάλαιο της επιστήμης τους, καταστεί αξιοποιήσιμο, τόσο στο ακαδημαϊκό, όσο και στο κοινωνικό και εργασιακό πεδίο. Οι ευκαιρίες δημιουργούνται όταν οι δυνατότητες αξιοποιούνται.